Er is altijd een spreker die een verhaal doet. De ene keer een controversieel verhaal, de andere keer een inspirerend verhaal, in ieder geval is het doel, ‘iets’ losmaken. Het ging deze keer over onder andere de maatschappelijke relevantie, de toegevoegde waarde voor de samenleving, license to produce. Een hot topic!
We staan de afgelopen weken als tuinbouw niet echt goed in de picture, in de media. Hoe komt dit? Tja, het lijkt of de ‘zwarte piet’ van de ene naar de andere branche wordt geschoven om de huidige maatschappelijke problemen de schuld te geven. En in tijden van een verslechterende economie, bredere maatschappelijke problemen, wil de samenleving in ieder geval een ‘zwarte piet’ hebben. Zo werkt dat, is mij verteld. Als je als bedrijf, branche of persoon op dat moment onder een vergrootglas ligt, is dat alles behalve comfortabel en fijn. Verdediging is iets wat wellicht in het verleden werkte, maar dat werkt nu niet meer. We moeten dus als tuinbouw ervoor zorgen dat we kunnen laten zien wat we allemaal doen om beter te worden, onze bijdrage aan de maatschappij, onze toegevoegde waarde, eerlijk zijn. ‘Reputatievet’ opbouwen, noemt Frank Peters (oprichter en eigenaar van Virtus Communications ) dit, een ‘airbag voor de klappen’ die mogelijk komen gaan. Want die klappen kunnen snel gaan met social media, wat à al minute alles in de wereld gooit. We hebbe niet meer 24 uur de tijd om een reactie te formuleren, voordat de krant op de deurmat ligt. Als Klaas Knot iets zegt, staat het binnen x seconden in het nieuws. En was deze meneer eerst iemand van de bank die ervoor moest zorgen dat alles goed geregeld was, ineens heeft hij een mening over onze geliefde tuinbouw, waarbij hij dingen zegt, die ons keihard raken. Daar schrikken we van!
Tijdens de bijeenkomst van Harvest House, zei één van de aanwezigen, Bart, die een communicatie training heeft gevolgd, dat het vooral belangrijk is dat we op dezelfde golflengte zitten als de mensen die we een boodschap over willen brengen. Dus zender en ontvanger die in verbinding staan. Vertellen we wat de buitenwereld wil horen? Of niet? Ik heb hier wel een mooi voorbeeld van:
Ik was begin 20, had een eigen huis, woonde intussen ook samen en we wilden een serre plaatsen aan het huis. Ik had een aantal bedrijven uitgenodigd om een offerte te laten maken. Er kwam een vriendelijke meneer die ruim 1,5 uur heeft gepraat over alle technische details, constructies, materiaalspecificaties, etc. Hij vertelde het verhaal eigenlijk alleen tegen mijn vriend en als ik een vraag stelde over hoe het eruit zou komen te zien en wat er mogelijk was qua ontwerp, hoorde hij dat eigenlijk niet. Hij vond het vooral belangrijk om te vertellen hoeveel heipalen er in de grond gingen en hoe diep ze gingen. Wat maakt mij dat nou uit!?! Ik ga ervanuit dat dit berekend wordt en goed is. Dus wat ik wilde horen als koper, vertelde hij niet, omdat hij niet besefte wat mijn behoeften waren. En dat hij het verhaal tegen de verkeerde persoon zat te vertellen, besefte hij ook niet, want ik moest het betalen. Hij zal thuis zijn gekomen met een voldaan gevoel en gedacht hebben, “ik heb een prachtige verhaal met passie overgebracht, want dat is belangrijk om mensen te overtuigen hoe goed wij zijn in serres plaatsen en dat er nagedacht is over elk technisch detail.” En ik ging naar bed en dacht, “wat was dat voor een pipo, die zat een betoog af te draaien, waarin ik helemaal niet geïnteresseerd was en bovendien besefte hij niet dat ik als koper totaal geen aandacht meer voor hem had na een half uur, daar ga ik dus nooit iets kopen!”
En dit was ook een belangrijke boodschap die ik donderdag opgestoken heb. Hoe zorgen we als tuinbouw ervoor dat we vertellen wat de politiek, maatschappij, samenleving, willen horen, waar ze naar luisteren, waardoor we een verbinding krijgen, hun aandacht. In plaats van dat ze ons als tuinbouw zien als ‘pipo’s die een standaard betoog afdraaien’, waarin de potentiële ontvanger helemaal niet geïnteresseerd is. Hoe krijgen we een verbinding met mensen die we nodig hebben om het beter of anders te doen? Hoe kunnen we elkaar helpen? Hoe krijgen we draagvlak? Hoe bereiken we ons doel? We hebben allemaal onze belangen en doelen. 30 jaar geleden wilde ik een serre en die man wilde een serre verkopen. Je zou zeggen, dat is een win-win situatie, en toch ging het helemaal mis. Communicatie is de key! Iedereen doet het, maar het is de vaardigheid waardoor de meeste ruzies, echtscheidingen en oorlogen ontstaan. Dus onderschat het niet. Ook ik ga weer op cursus om nog beter te kunnen communiceren, want beter worden in iets vind ik geweldig. Jij ook?
